نبودن تو یعنی...

هیچ کس حتی همسرم نمیتونه درک کنه من غیر از اون پنج بار انتقال قبلیم این سری برای رفتن به تهران و سختیایی که اونجا کشیدم  چی کشیدم.  توضیح دادنشم  بی فایده است چون باید خودت تجربه کنی اون همه سختیو که وقتی حتی بهش فکر میکنم دلم میلرزه.  شبی که انتقال داشتم جا نداشتیم بریم به دنبال مسافرحونه با نازلترین قیمت سراز ناصرخسرودراوردیم اونجا با دیدن اون جای عجیب به شدت گریه میکردم با صدای هق هق. اما انصاف نیست عدالت نیست به خدا انصاف نیست بازم بی بی چکای من منفی بشه. خدایا چی داری به سرم میاری؟ دارم از صبح دیوونه وار گره مکنم هرچی از دهنم دراومده میگم چون حق من بود بعد از ده سال و کلی زجر مادر بشم. به خدا حق من بود. تو حق ندا...

وقتی پشت سر هم اینجا مینوسم یعنی حالم خوب نیست. یعنی دلم فقط میخواد با خودم حرف بزنم. یعنی مثل همین الان که رو سینک داشتم برنچ و میشستم که خیس کنم چند دیقه اب داشت میرفت و من اشک میریختم و با صدای بلند هق هق میکردم. نمیخوام بهش بگم که حالم خوب نیست اما اون خودش میدونه وقتی تو ظاهر زیاد میخندم حالم خوب نیست. یعنی نمیدونه؟ نمیدونه وقتی میاد دنبالم و من ازدور میخندم یعنی کلا به هم ریختم؟ دلم میره روزای اول عروسی میرم سراغ آلبوم با اون حال خستگی مفرطم میرم سراغ عکسا عروسی و دونه دونه نگاهشون میکنم. اون غم بزرگ چیه تو چهره من نشسته؟! تو تقریبا همه عکسای بعد عروسی تا دو سال پیش یه غم بزرگ تو چشمای منه! اما عکسای قبل عروسی، تو همشون چشام از خوش...

میترسم بعد از این همه انتظار هر دو با هم بیایید   تو و فراموشی!

خیلی خسته ام. زانوی چپم بدجوری اذیت میکنه. خسته شدم.

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم سیم دل مسکینم در خاک درت گم شد خاک سر هر کویی بی فایده می‌بیزم در شهر به رسوایی دشمن به دفم برزد تا بر دف عشق آمد تیر نظر تیزم مجنون رخ لیلی چون قیس بنی عامر فرهاد لب شیرین چون خسرو پرویزم گفتی به غمم بنشین یا از سر جان بر خیز فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم گر بی تو بود جنت بر کنگره ننشینم ور با تو بود دوزخ در سلسله آویزم با یاد تو گر سعدی در شعر نمی‌گنجد چون دوست یگانه شد با غیر نیامیزم ...

وقتی هنوز 15-16 سالم بود خیلی میشنیدم که حضور هر کس تو زندگی آدم حتی یه همسایه میتونه باعث یه تغییری تو زندگی و یا شخصیتمون بشه. راستش الان بعد گذشت نزدیک به سی سال از زندگیم وقتی گذشته رو مرور میکنم میبینم که چقدر زندگیم مجموعه ای از از این حضورهاست. یعنی خیلی چیزایی که یاد گرفتم و از آدمهایی که باهاشون به نوعی در ارتباط بودم یاد گرفتم حالا که کسانی که بهم خوبی کردن چه بدی. و اتفاقا هم این یادگیری پدیده مستقیمی نبوده. مثلا الان که یادم میاد یه سرایداری بود که تو اون درمانگاهی که همسر حدود سالای 86-87 زندگی میکرد بود با خانمش و بچه اش. این آدم مجموعه ای از عقده ها بود البته همراه خانمش! بماند که من الان کاری ندارم چی بودن ولی یادمه اون موقع ...

توزندگی هیچ وقت مثل الان تنها نبودم  اما تنهایی بهم خیلی جیزای بیشتری یاد داد. اصطلاح از دل برود هرآنکه از دیده برفت و قشنگ برام معنی کرد. درسته معنیش سادس  اما آدم میگه این اصطلاح شامل حال خانواده آدم که نمیشه برای دیگرانه. واقعیت اینه که وقتی دوری و کمتر بین اقوام و فامیل هستی دیگه یواش یواش براشون میمیری و دیگه فقط یه اسم هستی براشون.  الانم احساس اینکه با دوستانم رابطه یک طرفه دارم بهم دست داده و واقعا هم اینطوریه. اکثر دوستان سالی یه بار هم حالمو نمیپرسن و فقط وقتی  میپرسن که کارم داشته باشن.  دیروز بعد مدتها شماره خواهرم رو گوشیم افتاد کلی ذوق کردم وقتی جواب دادم خواهرم حتی درست حسابی احوالپرسی نکرد و باعجل...