نبودن تو یعنی...

93.5.30 از چهار روز قبل بود که شک نداشتم که عفونت رحمی گرفتم  چون درد داشتم ولی همسر طبق معمول گفت نه چیزی نیست. امروز بالاخره رفتم دکتر. مطب عجیبی داشت. خالی خالی بود. ولی الکی مریض و معطل میذاشت تا نگن دکتر مگس پرونه. بعد یه خانمی که رفته بود داروهاشو گرفته دوباره اومد و اون قبل من رفت تو تا دکتر طرز مصرفشونو براش بگه شاید. بعدم ن رفتم و بهش گفتم که 19 تیر کورتاژ شدم. و از 4-5 روز قبل درد دارم و از دیروز صبح  بدتر شده. بعد معاینه گفت عفونت رحمی و ادراری داری. و کلی برام امپول و قرص و داروی دیگه نوشت. از مطب که بیرون زدم زدم زیر گریه. ولی فقط اشکام میومد و شاید چون کوچه خلوت بود کسی ندید. داروخونه هم بغل مطب بود. داروها...

قبلا ها ویار برام فقط یه اسم بود...حس وجود یه موجود دیگه که از خود خودته برام بیگانه بود...و وقتی هم تو وبهای مختلف یا از زبون خانوما اینها رو میشنیدم درک کاملی ازش نداشتم .طبیعیه هم بود چون هر چیزی و باید خودت با پوست و گوشتت تجربه کنی تا دقیق بفهمی چیه. الان میدونم چیه. ولی قضیه چی بودنش نیست. قضیه اینه که الان خوندن یا شنیدن اینها مثل چاقو کشیدن رو زخم تازه منه. زخمی که درست حسابی نتونستم به کسی توضیحش بدم. حالا از ترس از دست دادنش یا از قولی که به همسرم دادم. نمیدونم. ولی حالا حداقل تو هستی که باهات حرف بزنم. میتونم صدات کنم. همین خاطره ات و اینکه بودی بهم این امکان و میده که صدات کنم و باهات درد دل کنم. روزای اول که فهمیدیم تو ...

امروز آخرین امتحان و دادم و خدا رو شکر فعلا تموم شدم تا ترم پاییز دوباره شروع بشه و این بار پایان نامه و درد سراش و دفاع و بعدا دوباره بیکار تو خونه بشینم. فعلا که مشغولیم به قول انسی جون. انسی جون گفتم یادش به خیر چقدر دلم برا کلاسای انسی جون تنگ شده برای انرژی مثبتش و هی تند و تند راه رفتنش موقع تدریس و خنده همیشه نشسته روی لبش. همینه دیگه زندگی میگذره. خوبیشم به همینه. نمیشه که سکون کرد. باید گذشت و رفت و عبور کرد. ذات آدمی همینه. ذات ذرات زندگی همینه. امروز که تموم شدیم حتی با بچه ها با هم خداحافظی هم نکردیم. جو کلاسمون خیلی سرده. اصلا مردم اینجا همه اینجورین. کلاس دوران کارشناسی هم خیلی از این بهتر نبود. اونم به خاطر حضور غ...

یه روزی وقتی خیلی از این روزها فاصله میگیری. همه چیزش برات خاطره انگیزه. واسه همین میخوام برا خودم بنویسم که یادم بمونه. امروز ساعت 10 و نیم امتحان "انگلیسی با اهداف ویژه" داشتیم استادش خیلی آدم عجیبیه ولی دیگه امرزو شور عجیب بودن و درآورد و البته اوقات خوشی هم سر جلسه پر استرس امتحان فراهم کردند. ناگفته نماند این آقای دکتر تا 7 سال قبل به مدت 6 سال انگلیس زندگی کرده و الان شدیدا ادعا داره که براش سخته خودشو با محیط اینجا تظبیق بده خلاصه این ادعای اونه دیگه. و هر جلسه کلی برامون از خاطرات انگلیسش میه از خیابونای منچستر و از لندن و دانشگاه کمبریج و از اینکه اگه اونجا میمونه الان میلیارد بود. و کلی هم با اساتید گ...

این روزها خیلی احساس عجیبی دارم میون همه این درس خوندنها حسهای مبهمی دارم که نمیتونم حتی قشنگ بیانشون کنم. مطمئنا خستگی امتحانا یه طرف و فشار زندگی یه طرف. ابهام برای شروع دوباره درمان هم یه طرف دیگه. وقتی فکر میکنم دوبار میخوام برم زیر بار یه عالمه امپول و سونو و پانکچر و ترانسفر و راهروها بیمارستان و اتاق عمل و رفتن به ازمایشگاه و برگشتن به خونه و بعد دو ساعت زنگ زدن و پرسیدن که چی شد بالاخره جواب این همه دوندگی و خستگی من؟ اونم با یه حالت طلبکارانه و خیلی ریلکس بگه منفیه خانم. میگم تیتر بتامو میشه بگین؟(دلمو خوش میکنم که ممکنه بتام مثلا 20 باشه) میگه 1. و بعد نشستن و گریه کردن و ناشکری کردن. خدایا منو ببخش به خاطر همه ناشکری هام. وق...

این روزها دلم عجیب خونه خودمو میخواد. خونه ای که راحت توش نفس بکشم. خونه ای که کسی بهم نگه در و باید اینطوری ببندی. در حالیکه فکر نکنم مستاجری رو کسی مثل من رعایت کنه. اونم من. واقعا نمیدونم چطور در و ببندم چون هر وطری میبند به خدا صدا داره و بهم بر خورد اقای صابخونه وقتی اومدی و بهم نشون دادی که در و اینوطوی ببندم .نه به خاطر اینکه گفتی در درجه اول به خاطر اینکه من در و اروم میبندم و گفتی. خونه ای که بتونم راحت برم حیاطش و هر چقدر دلم میخواد اونجا قدم بزنم اینجا از حیاط فقط و فقط برای بیرون رفتن و اومدن تو خونه استفاده میکنیم. حتی خونه قبلی هم با اینکه حیاط خلوتش فقط مال خودمون بود ولی مگه جرات میکردم برم اونجا اون پیرزنه میمود رو تراس ...

سلام دوستای عزیزم مدتی کمتر میتونم سر بزنم و درگیر درسام. لطفا ازم دلگیر نشین. تابستون وقتم بیشتر میشه. اخرای خرداد انتقال دارم. جوجه های برفی مو میارم. و محتاج دعاهاتونم. مطمئن باشید تو همه دعاهام اسم همه دوستای منتظرمو میبرم منم. اگه خدا لایق بدونه. فقط کسی به من نگفت چطور این باکس ارسال مطالبمو درست کنم؟ هر چی پاراگراف بندی میکنم همه نوشته هام به صورت پیوسته و بدون فاصله میاد................. و بسیار اعصابمو خورد کرده. لطفا اگه میدونید بگید چطور درستش کنم؟

تو می آیـی... می دانم که می آیـی.... تو را دیشب من از لحن عجیب بغض هایــم خوب فهمیدم... تو را بی وقفه از بــاران پاک چشم هایم، سیر نوشیدم... تو می آیی ...می دانم که می آیی... و بر ابهام یک بودن ،نگین آبـی احساس می بندی... و از تکرار پوچ لحظه های سرد تنهایی مرا بر نبض شکفتن می نشانی... تو می آیی خوب می دانم... که پروانه نشانت را میان قاصدک ها دید... میان قاصدک هایی که از من تا بی نهایت دور میشد... تو می آیی و من را از نگاه سرد آیینه رها میکنی... تو می آیی میدانم ،خوب می دانم که می آیی و من را درحریم امن چشمانت به آرامش، به فردایی پراز شوق ...